Reis naar Costa Rica

Vanmorgen om 5:45 ging de wekker (niet) om de reis naar Costa Rica te beginnen. Niet, want ik was 5 minuten vóór de wekker al wakker :). En Merel merkte pas dat ik opgestaan was ná het douchen; goed gedaan dus ;). Ontbeten, afscheid genomen, en vlekkeloos naar de parkeerplaats bij Schiphol gereden. Dat was dezelfde als die ik gebruikte toen we Rian op gingen zoeken in Barcelona, maar nu onder een andere naam, en die was ook enorm veranderd sinds eind februari! Hij oogde een stuk groter, stond in ieder geval VEEL voller, was verder geasfalteerd, en de receptie "bouwkeet" was 2x zo groot geworden en oogde al een stuk professioneler. Goeie zaken, daar bij de parkeerplaatsen in Aalsmeer!

De wachtrijen op Schiphol vielen mij alleszins mee. Ik had me voorbereid op het ergste, vanwege het Paasweekend. Mijn rugzak lijkt nu toch definitief "odd-sized baggage" geworden te zijn. Dat was hij richting IJsland ook, maar daarvoor mocht hij 2x gewoon mee. Die ging automatisch door naar San José via Toronto, hoefde ik zelf niet opnieuw in te checken; mooi :). Na de security check even een McMuffin gegeten. Een half leven geleden vond ik die echt niet lekker; maar de volgende keer neem ik er twee :D. Spek, kaas en ei ging er goed in! Ik kon op mijn gemak naar de gate lopen, nog even wat lezen, en toen de oceaan over.

Het entertainment programma van Air Canada is wat magerder dan KLM. Met 1 aflevering van The Big Bang Theory; de film Fantastic Beasts (had wat geduld van mij nodig, maar was soms wel vermakelijk); Star Trek Beyond (wel tof) en een uurtje jazz radio was de vlucht nog zo voorbij. Nog een aardig stuk bevroren Newfoundland en Quebec kunnen zien. Wat blijven dichtgevroren (en daarna ondergesneeuwde) meren toch mooi (en echt spierwit!). De vikingen noemden dit stuk land Markland; maar dat rotsige, bevroren stuk land ga ik toch niet claimen ;).

Naast mij zat een Amerikaans knorretje dat meteen aan de wijn ging en daarna af en toe hartelijk lachte om de animatiefilms die ze aan het kijken was. Leuk :D.

In Toronto had ik een ruime keuze aan San Pellegrino mineraalwaters (het is de bloedsinaasappel geworden). Mijn maag was wat aan het protesteren, dus trek had ik niet echt. Voor mij op tafel stond een tablet waar je eten kon bestellen en dus ook lang door het menu kon bladeren. Uiteindelijk toch een bruschetta genomen, en later nog een espresso bij een Indisch restaurant (waar ze ook butter chicken hebben! Onthouden voor de lunch op de terugreis!). Die espresso vond ik nodig omdat ik op de vlucht naar San José weer aan het raam zou zitten en nog wel iets wilde zien. Inmiddels voelde het immers als 11 uur's avonds, met nog een vlucht van 5 uur te gaan.

Nog een gatechange, en daarna ingestapt en opgestegen. De vlucht boven de VS was saai, met boerenland afgewisseld met wolken. Ik denk dat ik de Mississippi gezien heb; de kust van Florida en de Florida Keys; Havana bij nacht, en enkele kleine brandjes in het binnenland van Cuba; en Costa Rica was vooral pikkedonker bij nacht. Deze vlucht van 5 uur had trouwens geen entertainment programma! Toch ging hij redelijk snel voorbij gelukkig. Op de terugvlucht koop ik misschien een Wifi voucher zoals het Amerikaanse meisje naast mij gedaan had.

De landing in Costa Rica was vriendelijker dan die in Toronto (misschien mede daardoor de protesterende maag in Toronto). Vrij lange rij voor de paspoortcontrole, en een douanebeambte in een hoodie. Daarna nog een tijdje wachten op de bagage (mañana mañana? De band werd ook een keer of 6 gepoogd te starten zonder dat die begon te lopen). Inmiddels was ik meer dan 24 uur actief geweest en begon ik de gaarheid wel te voelen.

Buiten de groep ontmoet, en met onze bus naar het eerste hotel gereden. San José oogt behoorlijk Amerikaans. Veel grote billboards en fastfood ketens langs de weg, en ook de nummerplaten hebben het Amerikaanse format. De reisleidster bevestigde al wat ik dacht: San José zelf is niet bijzonder.

Het eerste hotel oogt wel leuk. Alles is van hout (de muren, plafonds, meubeltjes, looppad rond het leuke binnentuintje). De handdoeken waren in de vorm van 2 olifanten gevouwen (die zittten hier toch niet?), en ook ieder stukje toiletpapier of tissue was tot iets moois gevouwen. Enkelen van de groep gingen nog even iets drinken in de lobby, maar ik vond het echt mooi geweest. Toch ook nog steeds een protesterende maag. Gelukkig heb ik nu gemerkt wat een verschil enkele uren slaap kunnen maken. Onthouden voor de volgende lange vluchtdag :).