Nature Trail, Bride's Pool

Gisteravond ben ik niet meer naar de Night Market gegaan, maar nog eens de Symphony of Lights gaan bekijken. Die was geloof ik hetzelfde als op de vorige avond, dus dat ga ik niet iedere avond doen (al is de waterkant wel dichtbij). Misschien wel een keertje de gefrituurde inktvis proberen die daar in kraampjes verkocht wordt ("squid", verder hebben ze niets). Ruikt in ieder geval lekker :).

Het ontbijtbuffet blijkt ook nog te variëren! Dat merkte ik vooral doordat enkele favorieten ontbraken vandaag, maar goed. Daar kreeg ik onder andere spek voor terug. Vanmorgen bleek ook dat mijn horlogeband bijna naar de filistijnen is; hij valt nog net niet van mijn pols. Een lijmlaag trekt de hoge vochtigheid hier niet, geloof ik. Jammer, al was die band al vrij snel beschadigd na aankoop.

Vandaag ging ik een trail wandelen in de natuur in de New Territories, met als eindpunt de waterval bij Bride's Pool. Eerst een stukje met de MTR (trein/metro), en daarna een bus tot aan een busterminus. Het was trouwens even zoeken waar de bussen stopten op het metrostation. Er blijken 2 soorten te zijn: normale bussen en light bussen, met 16 zitplaatsen en geen staanplaatsen. Ik had eerst het normale busstation gevonden, maar de bus die ik moest hebben reed net weg. Over 20 minuten zou de volgende komen. Even verder gezocht, en toen de light bus gevonden die ik ook kon nemen. Als daar 16 mensen in zitten, komt er ook niemand meer in. Apart...

Toen we het winkelhart en de woontorens van Tai Po Market achter ons gelaten hadden, kwamen we door kleine dorpjes heen, op een achtergrond van groene bergen (ja, laat ik het maar gewoon bergen noemen; heuvels klinkt te laag). Opeens doemde er een enorm wit standbeeld op dat tegen de bergwand stond; totaal onverwacht, niet genoemd in de reisgids of waar dan ook. Ik nam me voor om op de terugweg daar even uit te stappen, bij een wat vervallen aandoend dorpje.

Bij de busterminus aangekomen stapte ik in de volle zon uit, en heb me eerst even ingesmeerd. Daarna een minuut of 10 bergop gelopen, tot ik het startpunt van het Pat Sin Leng Nature Trail vond. Dit zou een makkelijke maar mooie hike van 4 km zijn. Hij begon steil omhoog, en bleef maar doorstijgen, constant omhoog. Later bleek dat de eerste 2 kilometers gestaag omhoog gingen, en dat dit absoluut niet makkelijk was, in dit klimaat! Ik heb een aantal pauzes nodig gehad. Bovendien was dit de eerste wandeling waarbij ik halverwege ook al halverwege mijn meegebrachte water was; voorheen had ik altijd teveel drinken bij me.

Na 2 km kon ik doorlopen naar Bride's Pool, óf een half uurtje doorklimmen naar de top van een van de bergen in deze bergrug. Een half uurtje, 250m, dat wilde ik nog wel doen. Dat bleken 250 meter aan traptreden te zijn! Erg zwaar, veel pauzes nodig gehad, en water ging op rantsoen. Ik kwam een Aziaat (Hongkonger?) tegen op deze trap. Eerst liepen we elkaar een keer voorbij toen de ander zat te rusten, maar bij de tweede keer ben ik naast hem gaan zitten. Daarna samen verder naar boven geklommen. Was wel gezellig. En het uitzicht op die top was mooi! :D Echt de moeite waard!

De Aziaat ging de andere 8 pieken van deze bergrug aan elkaar rijgen, door helemaal bovenlangs over een glooiend pad te gaan lopen. Zoiets heb ik ook nog nooit gedaan. Ik ben niet meegegaan, omdat ik vond dat ik te weinig water bij me had. Achteraf maar goed ook, en niet alleen vanwege het water. Op de traptreden terug naar beneden begon mijn rechterknie pijn te doen. Of eigenlijk, mijn rechterkuitbeen volgens Frank. Bij elke stap deed het pijn, en ik heb daarna nog zeker 7 km gelopen, waarvan 3 km over onverhard terrein... Bijkomend voordeel was dat ik mijn blaren in ieder geval niet voelde ;).

De laatste 2 km van de tocht waren een stuk vlakker en op het eind ging het zelfs steil naar beneden (au...). Ik kwam bij een verharde weg uit, maar geen waterval te zien of horen... Even op een kaartje gekeken langs de weg. Die staan hier wel vaker met het noorden naar beneden gericht ipv naar boven, dus was even zoeken waar ik was en heen moest. Kennelijk de weg oversteken, en de kleine "Bride's Pool Trail" lopen. Hier werd ik ook verzocht om insectenwerend spul te spuiten tegen dengue; heb ik dus maar gedaan. Ik ben eerder vandaag wel een keer gestoken trouwens; maar even afwachten of ik daar last van krijg. In Singapore ben ik ook zonder kleerscheuren gestoken; hopelijk nu weer.

Nog meer rotspad, op en neer, au, maar ik wilde die waterval nu wel eens zien. Halverwege dat rondje, nog steeds geen waterval. Ik hoorde ook geen water lopen... Iets verderop een bordje, dat je de waterval alleen vanaf een afstandje kon zien. Ok, maar waar is die dan?! Doorgelopen, even een pauze gepakt op een picknicklocatie. Op een brug was een bruid foto's aan het laten maken (toepasselijk), dus ik dacht "daar zal die waterval dan wel zijn". Nee hoor. Doorgelopen, en toen was het rondje af... Ik was op een parkeerplaatsje, en ben daar toch nog even teruggelopen naar de bosrand. En jawel, in de verte, een klein pisstraaltje langs de rotswand... In Noorwegen zouden we deze niet eens geteld hebben! Goed, in regentijd zal het een stuk gaver zijn, maar dit was wel een teleurstelling.

Ik moest over verharde weg weer teruglopen naar de busterminus (weer zo'n 4 km). Nog 1 slok water over, pijnlijk kuitbeen, maar ik moest wel doorlopen. Onderweg nog even aan het kabbelende water gezeten met een prachtig uitzicht. Dit is Plover Cove, een zoutwater reservoir, een van de weinigen op de wereld. Dat water ontzilten ze om drinkwater te produceren voor deze regio. Watervallen zoals Bride's Pool vullen dit reservoir steeds aan.

Iets verderop vond ik... een drankautomaat! Woehoe! Ik was nog niet dorstig, maar dit stelde mij in ieder geval gerust. Allemaal drinkpakjes met chinese tekens, maar ik gokte dat het pakje met een citroen erop icetea was. Dat klopte :). De enige betaalmogelijkheid was... de OV chipkaart! Jawel! Die had ik toevallig vanmorgen gekocht om makkelijk in de bus mee te kunnen betalen. Was anders erg zuur geweest... Drinkpakje kiezen, chipkaart bliepen, en hij kwam eruit gerold. Met die chipkaart kun je hier vanalles betalen, ook in winkels en in eetgelegenheden. Je moet hem af en toe opladen, en straks op het vliegveld krijg ik mijn restsaldo weer terug. Handig!

Toen kwam ik weer op een bekend stukje weg en wist ik hoe ver de bus terminus nog was. Onderaan de berg zag ik de toppen van de bergrug liggen, en de top waar ik op gestaan had. Hoog! 511m, ik had van tevoren niet verwacht dat ik die op zou klimmen... Achteraf is dat juist het hoogtepunt geweest, al was de wandeling an sich ook mooi hoor. De begroeiing is hier minder tropisch dan in Singapore, en de fauna minder divers; wel jammer.

Vanwege mijn been besloten om dat witte beeld niet meer op te zoeken (had ik vanaf de bergtop ook weer gezien gelukkig). Op het metrostation bleek mijn been zo pijnlijk, dat ik geen trap meer op kon lopen! Shit zeg! Als ik met mijn hand op het pijnpunt drukte, ging het wel, maar dat zag er niet uit natuurlijk.

Bij de 7-eleven oa. een fles water gekocht. Het hotel geeft gratis 4 flesjes water per dag, maar ik zag op de fles dat dit gedestilleerd water is! Zit geen mineraal meer in zo... Misschien dat ik het daarom zo hard wegdronk en zo zwaar had tijdens de wandeling. Die flesjes gooi ik nu leeg en vul ik met zinvol water.

Vanavond ga ik zeer in de buurt ergens iets eten (niet te ver lopen, misschien wel in het hotel zelf?). En dan hopen dat ik er morgen weer tegenaan kan! Morgen ook een zo licht mogelijk dagje plannen; dat wordt waarschijnlijk dus een dagje China :), met nog steeds veel lopen... Voor Hong Kong kreeg ik geen stempel in mijn paspoort en Macau zal dat ook wel niet doen, dus China moet hem worden ;). Nog zoiets: ik vind hier nergens echt souvenirs of ansichtkaarten (dus die zitten nog niet op de post...). Kijken of dat over de grens anders is. Aantal armzwaaiende Chinese kat-beeldjes dat ik tot nu toe gezien heb: nul :(.

Oh ja, nog een waarschuwingsbordje op het metrostation: spugen verspreidt bacteriën! Niet doen!