Playa Carillo 2

26 april 2017 - Puerto Carrillo, Costa Rica

Ik ben inmiddels bijna 2 volle dagen aan Playa Carillo. Ik had verwacht me hier te zullen vervelen, maar dat valt erg mee. In plaats daarvan leef ik La Pura Vida, het luie leventje, hier aan de kust.

Gistermorgen gingen we met een bootje de oceaan op om dolfijnen te zoeken. Ons was een bootje met dak beloofd, om ons tegen de zon de beschermen. Tevens zouden we op het eind een half uurtje snorkelen. Had ik nog nooit gedaan, dus daar was ik wel benieuwd naar. "stelt niets voor", verzekerde een reisgenote me.

Het bootje had inderdaad een dak(je). Het bleek dat de originele boot niet meer verzekerd was, vandaar dit bootje. We konden wel allemaal min of meer in de schaduw zitten, en voeren de oceaan op. Het land verdween langzaam maar zeker achter ons. Ik dacht dolfijnen gezien te hebben, en wees de boot die kant op. Het bleken een paar vogels te zijn die op het water zaten. Verder zagen we enkele kleine bruine roggen aan het wateroppervlak, en 3 schildpad mannetjes die ook aan het oppervlak aan het zwemmen waren. En uiteindelijk... Ook dolfijnen! Je zag vooral de vinnen en de ruggen van de groep van 5 dolfijnen die we gevonden hadden. Ze waren aan het jagen. Af en toe sprong er eentje wat verder het water uit; dat waren de mooiste momenten natuurlijk. Moeilijk te fotograferen uiteraard! Het land leek redelijk dichtbij, maar toch duurde het erg lang voordat we merkbaar dichterbij gevaren waren.

De begeleiders zochten een mooie plek om te snorkelen en voeren daarheen. Ik kreeg 2 flippers, een duikbril en een snorkel. De flippers had ik aan, iemand vroeg of ik klaar was, ik bevestigde, en mocht me achterover de boot af laten vallen. Het duurde even voordat ik een goede manier had gevonden om boven water te blijven. Die flippers werkten niet mee, en ik had beide handen vol met duikbril en snorkel. Uiteindelijk besloot ik mijn flippers plat naar beneden te trappelen, alsof ik aan het traplopen was. Ondertussen zat ik te hannesen met mijn duikbril, die ik met 1 hand op moest zetten. Ik ademde door mijn mond en dacht slim te zijn door mijn snorkel vast in mijn mond te doen (hand vrij!), maar toen viel ademen opeens zó tegen dat ik die toch maar weer in de hand gepakt heb. Uiteindelijk wel gelukt om de duikbril op te zetten (die klemde de neus ook af?). Allemaal best inspannend, daardoor ademde ik erg snel en was de snorkel in de mond doen echt geen optie. Ik heb een paar keer geprobeerd om onder water te gaan, maar omdat ik zo snel wilde ademen, lukte het ook niet om mijn adem in te houden. Er was onder water ook vrijwel niks te zien; enkele schelpjes. Ik besloot daarom maar gewoon wat rond te gaan zwemmen in de oceaan, en dat was superlekker! Snorkelen verder gelaten voor wat het was.
De volgende keer ga ik eerst aan land aan de outfit wennen!

's Middags ben ik een eind door de branding over het strand gaan lopen. De golven zijn hier hoog! Ze torenen makkelijk boven je uit. Als je eenmaal voorbij de plek bent waar ze beginnen te breken, kun je lekker meedeinzen en -springen met de golven. Maar als zo'n hoge golf op je afkomt en begint te breken, wat doe je dan? Beter niet wat ik deed. Mij overkwam in surftermen "de wasmachine".

Ik draaide mij met de rug naar de golf toe, en sprong omhoog. Ik kreeg de schuimkoppen in mijn nek en werd met mijn hoofd naar voren gelanceerd, plof met mijn neus het zand in, onder water. De rest van mijn lichaam werd over de kop gegooid, en toen ik weer vrij in het water hing maakte ik de koprol alsnog sierlijk af en stapte het water uit. Mijn nek deed zeer. Neus zat vol water. Later begon mijn schouder zeer te doen. Die voel ik nu nog steeds. Nek is een klein beetje stijf, maar geen last van verder. Respect bijgebracht voor hoge golven! 's Avonds een redelijke steak gegeten in een Argentijns restaurant. Veel vet.

Vanuit mijn huisje zie ik links een bergje liggen, waar gisteren 2 mensen op de top waren. Daar wilde ik vanmorgen naartoe lopen. Goed ontbeten (fruit en pannekoekjes), goed ingesmeerd, zonnebril op en lap om mijn hoofd tegen de zon. Flesje water, zoute nootjes en camera mee. Ik liep eerst het dorpje in, en sloeg toen rechtsaf richting het bergje (misschien 50m boven zeeniveau). De weg ging op en neer, maar ik zag het bergje nergens meer terug. Uiteindelijk ben ik dat bergje ver voorbij gelopen en kwam ik op het einde van een doodlopende weg uit. Ik ben enkele paadjes op en neer gelopen, allemaal doodlopend. Toen ik terugliep, zag ik het bergje weer: het is privéterrein!

Het was erg warm vanmorgen. Mijn nootjes waren op, water raakte op, en ik moest nog een eind terug. Lap van mijn hoofd gehaald (dat koelde lekker af!), veel in de schaduw gepauzeerd. Ik kwam nog een politie-auto tegen, die even peilde hoe het met mij ging (erg goed dat ze dat doen!). Hij sprak Nederlands :D. Ik kon hem prima te woord staan en kwam ook weer goed terug bij mijn huisje. Inmiddels ook weer aangesterkt met een glaasje cola, een kippensoepje met rijst, en een glaasje ananassap.

Over 2 uurtjes gaan we nog naar een stadje in de buurt. En morgen alweer naar San José. De tijd is lekker voorbij gekabbeld deze vakantie, en het is ook wel weer prima om naar huis te gaan. Enkele topmomenten beleefd en lekker uitgerust en genoten. Het was fantastisch!

1 Reactie

  1. Frank:
    27 april 2017
    Wat is dat toch met jou en golven :p
    Fijn om telezen dat je weer een mooie vakantie hebt gehad. Ik ben benieuwd naar de foto's.